Na het opkuisen en aanplanten van die eerste moestuinbakken begon het al snel terug te kriebelen om terug te gaan moestuinieren. Maar ja, ik had nu al één bak gebruikt voor het herdenkingstuintje, een tweede bak staat vol aardappelen (een stommiteit van 2 jaar geleden, dat vertel ik nog wel eens) en met de jaren is een derde bak ook eigenlijk meer een bloemenbak (narcissen, irissen, ...) geworden ipv groentenbak. Misschien kan het geen kwaad, maar ik vind het toch niet zo'n fijn idee om groenten naast narcissen te kweken. Maw, buiten de kruidenbak ... die dus eigenlijk ook al volgeplant is, bleef er nog maar één bak over om groenten in te kweken. Hmmm, dat was wel even een streep door de rekening. We waren immers ook al begin mei dus veel tijd om nog een en ander te veranderen was er niet meer.

Op een avond, met enkele super toffe moestuinboeken in de zetel, bedacht ik me dat ik het oud kippenhok misschien wel tot moestuin zou kunnen omvormen. Het onkruid staat er wel enkele meters hoog maar qua oppervlakte was dat nog wel te doen om aan te pakken en om op enkele dagen klaar te hebben om dit jaar toch ook al iets van groentjes te kunnen zetten.  En zo geschiedde .... Daags nadien, gewapend met een riek en met assistentie van mijn huisgenoten en de woef trokken we ten strijde. En na een goede halve dag onkruid wieden zat het eerste deel van het werk erop. Hoera! Na een klein vreugdedansje, een hoogsnoodzakelijk maar deugddoende douche en een lekkere maaltijd ploften we moe maar oh zo content in de zetel. Morgen een nieuwe dag.

Een dikke vijf jaren terug, onze voortuin was toen nog een waar stort (puin, bouwafval en bergen zand) zochten we een oplossing om die voortuin een beetje 'toonbaar' te maken. Maar zoals wel vaker het geval is hier, hadden we weer totaal geen idee van wat we er verder wilden mee doen en bovendien zijn we ook vrij beperkt in mogelijkheden om bijvoorbeeld bomen of grote struiken aan te planten. In die periode zag ik een TED-filmpje van Pam Warhurst over 'how we can eat our landscapes'. Geïnspireerd door haar verhaal en het feit dat het zowat het makkelijkste was wat we konden realiseren op korte tijd, kozen we voor het aanleggen van een moestuin in bakken.

Na twee productieve jaren gingen het echter mis. Een extreem droog voorjaar, veel te weinig thuis en bij gevolg ook veel te weinig gegoten en veel te veel slakken. Met als gevolg dat de plantjes ofwel opgegeten waren ofwel doorschoten door een tekort aan water. Volgend jaar beter! dachten we. Maar dat draaide even anders uit. Eliene werd zwaar ziek die zomer vanaf toen zaten we quasi elke week in het lokale ziekenhuis. Januari 2018 werd dat het ziekenhuis in Leuven en het wekelijkse bezoek werden wekenlange bezoeken: van 1 week tot 3 maanden en alles daartussen. 's Ochtends op en 's avonds pas na de file terug naar huis om doodmoe en volledig leeg in de zetel te ploffen. Van koken kwam niets meer (en de ziekenhuiskeuken leverde heel wat extra kilo's) om nog maar te zwijgen over het onderhouden van een (moes)tuin. Begin dit jaar stond het onkruid in gans de tuin dan ook meer dan een meter hoog.
Half februari van dit jaar hebben we dan afscheid moeten nemen van Eliene. Na een strijd van bijna 3 jaar was het op. Haar vechtlust was er nog, maar haar lichaam wilde niet meer mee. En dan sta je daar. 3 Jaar 24/7 voor haar gezorgd, elke minuut stond in het teken van Eliene. Alles wat we deden werd gewikt en gewogen en bekeken of het wel veilig was voor haar. En nu ... niets meer. Tijd in overvloed maar geen energie om iets te doen. Tot ik merkte dat de plantjes die we over hadden na het afscheidsmoment om verzorging schreeuwden.

Dat was mijn trigger om eindelijk terug in gang te schieten. Het onkruid moest weg en Eliene haar plantjes 'semper vivum' ofte 'altijd levend' moesten een mooie plek krijgen. En zo werd dus een van de moestuinbakken omgetoverd tot een soort van 'herdenkingstuintje'. Een lieve vriendin is zelfs een vaas komen brengen en zet er alle twee weken nieuwe bloemetjes in.

​Linkse foto meteen na het aanplanten, foto rechts een kleine maand later. Mooi toch om te zien hoe het allemaal begint te groeien. 

Enkele dagen terug kreeg ik de vraag om een kaart te maken voor een dame die 50 werd. Goh, wat was dat lang geleden dat ik nog eens kaarten gemaakt heb. Ik heb er dus ook even moeten over nadenken voor ik ermee aan de slag ging. Maar uiteindelijk haalde ik mijn cijferstansen nog eens boven water en na wat ideetjes opdoen op Pinterest, schoot ik dan toch in gang. Eerst een beetje schoorvoetend maar langzaam aan kwam de inspiratie dan toch terug en volgde er nog eentje voor een vriendinnetje van Eliene die dit jaar 20 wordt en 2 voor een superlieve Omi die 90 werd. Gaandeweg kwam er dan zelfs nog een reeksje bij voor mannen. Niet specifiek voor iemand dus de cijfers liggen er nog maar los op, maar zo heb ik alvast weer iets klaar liggen want de voorraad kaarten staat nog steeds op een zeer laag pitje.

Gisteren schoot me dan ook plots te binnen dat ik vorig jaar eens mee gedaan heb met een wekelijkse kaartenchallenge '52 weeks to christmas'. Bedoeling hierbij is dat je elke week 1 kerstkaart maakt zodat je tegen dat je kerstkaarten wil gaan versturen, je toch al een aardige voorraad hebt. Natuurlijk loop ik weeral eindeloos achterop, maar goed, ik kan nog altijd proberen wat in te lopen. Zodoende gebruikte ik de cijferstansen ook nog om mijn eerste kerstkaart voor dit jaar te maken : 1 down, 51 to go ;)

​Leuk dat jullie een kijkje namen en laat gerust een reactie achter in de comments. Altijd leuk om te zien wie meeleest.

Ik ben verzot op salades en van zodra het zonnetje er maar een klein beetje doorkomt, verschijnen ze hier dan ook al snel op tafel. Toen de kinderen nog klein waren, was het niet altijd even gemakkelijk. De ene lust geen venkel, de ander geen sla, ... Daar moest ik dus een oplossing voor vinden. En dus kapte ik gewoon alles bijeen in één grote kom. En wonder boven wonder, plots lustte iedereen alles. Maar na een tijdje gaat ook salade vervelen dus ging ik op zoek naar 'nieuwe' salades. En zo probeerde ik vandaag weer iets nieuws uit: een salade van scampis en avocado met een spek-citrus-dressing. Een succesnummer! Wil je het graag zelf eens uitproberen, kijk dan voor het recept onder het thema 'koken' bij 'lunch/diner'