Want vandaag wordt het een drukke dag! Binnen enkele minuten staat het werkvolk hier dus nog snel even de wekelijkse kerstkaart tonen.

Ik ging deze keer voor de kerstmannen van MFT en voegde enkele details toe met de Zen pen. Op foto allemaal wat moeilijker vast te leggen, maar geloof me, ze zijn er ;)

En eindelijk, is ook de macramé muurdecoratie af. Na wat beginnersfoutjes, die ik grotendeels heb kunnen oplossen, hangt hij nu in onze inkomhal, zij aan zij met een kunstwerkje dat we 2 jaar terug met kerst van Eliene kregen. Is het geen perfecte match?
​

En daar is het werkvolk .... ik ben ermee weg .... byeeeeee!

De afgelopen twee zondagen mocht ik deelnemen aan 4 !!! online workshops, een verjaardagscadeautje van mijn familie en de kans bij uitstek om eens iets nieuws te proberen. Week 1 begon met een workshop macramé van Studio Olilu. Wat was dat lang geleden. Maar met een kleine opfrissing was ik meteen terug op dreef en ondertussen ben ik al aan mijn derde project bezig :) 

Nummer twee was een workshop met Doodle Clay waar ik duidelijk niet voor in de wieg gelegd ben. De glazen potjes die we moesten bekleden zullen ooit wel eens omhaakt worden en de klei verwerk ik tot plantlabels maar boetseren is dus echt niet mijn ding :) Verder dan een ietwat recht plaatje met vaasjes en een eerste probeersel met plantenlabels ben ik niet geraakt en eerlijk ... ik word er ook super zenuwachtig van. Plezant om toch eens gedaan te hebben maar de droom om ooit mijn eigen plantenpotten en borden te maken, verdwijnt terug in de kast ;)

De tweede week was er een workshop droogbloemen schikken waarbij we een bloemenkrans maakten. Nooit gedacht dat ik daar iets zou van terecht brengen maar eigenlijk valt dat best wel mee. Oké, een echte kenner zal het wel een chaoswerkje vinden, maar zelf vond ik het toch leuk genoeg om een mooi plaatsje te geven.

En dan last but not least was er nog een workshop aquarelleren. Echt niet mijn ding! Ik kan met moeite een boompje tekenen en mijn tekeningen van katten en honden kan je naast de kopvoeters van een tweejarige leggen. Mijn handen daveren constant dus binnen de lijntjes schilderen is al helemaal niets voor mij. Maar ik wilde het toch wel eens proberen, niet tegenstaande de stress die het opriep. Maar het omgekeerde was weer. Dat aquarelleren zo relaxerend was had ik nooit verwacht en nog veel minder dat ik ook nog tot een bevredigend resultaat zou komen. 

En zo zie je maar hoe een mens zich kan vergissen. Wat op het eerste zicht echt niets voor mij leek, werd uiteindelijk de leukste workshop (op een gedeelde eerste plaats met macramé) !

Fijne zondag nog!