Onlangs was mijn meter jarig. Misschien wisten jullie dat nog niet maar ik heb dus wel de allerliefste meter van de hele wereld. En omdat er niet meer zo heel veel dingen zijn waar ze echt van kan genieten, probeer ik toch altijd weer zelf een kaartje te maken. En deze keer werd dat eentje met de snijmallen van Marianne Design. De stansjes werden hier en daar wat bijgekleurd met ecoline, het papier voor het laddertje bestempelde ik eerst met een boomschors motief en dan was het eigenlijk alleen nog maar een kwestie van alles een mooi plaatsje te geven.

Oké, ik post wel regelmatig iets over eten, zeker op Instagram, maar ik zie mezelf nu toch niet als een "foodblogger". Maar bij Brugse Ham dachten ze daar blijkbaar anders over en werd zowaar mijn salade met perziken en Brugse Ham (uiteraard) overgenomen op hun Instagram. Ach, 't is ook helemaal geen wereldschokkend nieuws, maar ik ben er toch wel een beetje trots op. Je staat niet alle dagen in de kijker, toch?
Om eerlijk te zijn, is het niet helemaal mijn verdienste. Bij deze dus zeker ook credits voor onze beenhouwer die me voor dit gerecht de Brugse Ham heeft aanbevolen. En het was een schot in de roos.
En omdat het ook weeral een hele tijd geleden dat ik jullie nog eens een receptje voorschotelde deel ik deze frisse, zomerse salade graag met jullie. Het volledige recept vind je hier maar wacht niet te lang om het uit te proberen want de perziken en vijgen zijn wellicht niet lang meer te verkrijgen. 

Ondertussen is het weeral donderdagavond en ben ik nog maar net op tijd om mijn wekelijkse kerstkaart te posten voor week 34 van de '52 weeks to christmas' challenge. Maar daar is een goede reden voor. Eergisteren werd hier thuis het bureau/knutselruimte/naaikamer/... onder handen genomen. Meubelen werden verschoven, kasten heringedeeld en meteen dan ook alles maar eens grondig geschuurd en geschrobd. Zo ook mijn ooit mooi witte toetsenbord. Na vele jaren intensief gebruik was het eerder een grijs ipv een wit toetsenbord geworden. Maar geen nood, de wonderspons kan dat wel aan. En ja hoor, de wonderspons bewees maar weer eens dat ze wonderen kan verrichten. Want enkele minuten later had ik terug een hagelwit toetsenbord. Alleen, toen we 's avonds de computers terug aansloten, bleek het toetsenbord wel mooi te blinken, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Vandaag dus op pad geweest voor een nieuw toetsenbord en tadaaaa ... ik kan terug online ;)

Voor de kerstchallenge maakte ik deze keer geen kaart maar 3 kerstlabels. 
Verder maakte ik deze week ook nog een verjaardagskaartje voor een jarige kennis en met wat overschotjes van papier die ik tegen kwam tijdens het opruimen maakte ik nog een rouwkaartje.

of beter gezegd: ik smeet ne keer patatten, patatten op mijne composthoop ... en een jaar later stonden er ineens scheuten van aardappelplanten boven... waar nog wat later, ja echt, patatten aan kwamen. Voor een luie moestuinder is dat natuurlijk ideaal. Toen er begin dit jaar een stuk van onze tuin nog geen bestemming had, gooide ik er dus nog maar eens een zak doorgeschoten petatten op uit. Enkele weken later de beginnende scheuten aangeaard en ja hoor, er kwamen heuse planten van. En "voor de kenners onder u" die planten zijn ondertussen helemaal vergaan en kon ik dus mijn eerste patatten rooien. Man man, wie had dat ooit gedacht. Nog een beetje en de 'boerenstiel' heeft geen geheimen meer :)
Deze week komt er dus beslist pompoenstoemp op het menu, want die reuze pompoen van onlangs begint ferm in de weg te liggen ;) Stoemp is dan misschien niet zo dieetvriendelijk maar wel erg lekker en af en toe ne keer zondigen, dat moet ook kunnen, toch?

Met de grote hitte van de afgelopen weken staat hier verder alles een beetje op een laag pitje. Het is nu echt geen weer om te haken of te naaien. Het enige waar ik wat verkoeling vind is achter mijn knutseltafel (met de ventilator recht op mij). Eerst werden eindelijk (staat al jaaaaaren op mijn to do - lijstje) alle distressinkten eens uitgeruimd, gesorteerd en gelabeld. En ja, als je al die leuke kleurtjes dan hebt vastgehad, dan is het speeltijd ;) De achtergrondjes had ik al eerder gemaakt, die moesten dus enkel nog tot kaartje verwerkt worden. Links een kaartje voor een super lieve vriendin die weldra haar nieuwe puppy mag gaan halen en rechts een verjaardagskaartje voor de voorraad.

En ik kreeg vandaag ook nog heel erg leuke post uit Nederland van Jantine. Door alle beslommeringen van de laatste maanden (laatste jaar) was ik helemaal vergeten haar het geborduurd label op te sturen dat ik beloofd had. Dat werd dus onlangs rechtgezet en nu kreeg ik dit lieve bedankje. Dankjewel Jantine! 

En daar zullen de echte zonnekloppers het niet eens mee zijn, maar voor mij is het een beetje té. Na een vroege ochtendwandeling, de hoogstnoodzakelijke taken en een rondje moestuin, gaan ramen en deuren hier terug toe en proberen we de warmte een beetje buiten te houden. Koken beperkt zich ook tot salades en alles wat geen warmtebron nodig heeft en zelfs de bakker heeft mij deze week nog eens gezien. En ja, ook de hond weet ervan. Ons Bubbles is echt niet in haar doen. 's Ochtends voor dag en dauw wil ze zo snel mogelijk buiten om te gaan wandelen, maar als we nog geen uur onderweg zijn, hangt haar tong al terug op de grond. De rest van de dag zoekt ze dan de koelte van de vloer op en sleept ze zichzelf af en toe tot voor de ventilator.
Maar één voordeel heeft het wel, die hitte en dat binnen zitten. Er is nu tijd zat om kaarten te maken. Naast uiteraard een nieuwe kerstkaart voor de 52 weeks to christmas challenge en enkele nieuwe 'allround' kaartjes, maakte ik ook weer enkele leuke omslagen en experimenteerde ik met allerlei technieken en materialen: pearl ex, distress oxide, gesso ... en keek ik heel wat filmpjes over nieuwe technieken. 

Na de hittegolf staan we nu voor een week van regen en buien, ik ga dus nog tijd genoeg hebben om de experimenten om te vormen tot kaartjes. En als het dan wat afkoelt, mag de heatgun ook terug aan en kan ik terug aan de slag met embossingpoeder enz. 

Alvast een fijne dag voor iedereen en graag tot .....

Mannekes, mannekes, wat was dat gisteren met die storm. Kort maar krachtig, maar zoiets heb ik hier nog nooit meegemaakt. Toen ik vanmorgen om 6 uur met de hond buiten ging, ben ik uiteraard eerst naar mijn moestuin gaan kijken ....en  oooooh, mijn TOOOOOmaten :'( die hebben er flink van langs gekregen. Om van te gaan bleiten. ​

Maar na 3 uur opkuiswerk zag alles er al weer een stuk beter uit. Naast moestuinwijf heb ik mezelf dan ook nog tot moestuindokter gebombardeerd en met de apotheekkoffer in de aanslag ben ik zelfs grotendeels afgebroken takken gaan 'spalken' .... Ja ja, lach mij maar uit, maar ik geef zo snel niet op. Ik wil mijn tomatenkindjes wel met de beste zorgen omringen hé. 
Ondertussen hoorde ik links en rechts ook al dat tomaten blijkbaar wel een en ander kunnen hebben en zou ik me om de geknakte takken niet te veel zorgen moeten maken. In de goede richting leiden, opbinden en ze zouden het terug moeten doen ... zegt men ... ik ben benieuwd. En werkt het niet ... dan staan er eerstdaags 'fried green tomatoes' op het menu.

Ok, toegegeven, mijn wondhechtingsskills zijn nog niet wat ze moeten zijn, maar voor een eerste poging niet slecht, toch ?

De week is weeral op de helft en dus is het tijd voor een nieuwe kerstkaart. Zoals jullie ondertussen al wel weten probeer ik elke week tegen donderdag een kerstkaartje klaar te hebben voor de 52 weeks to christmas challenge.  En dit is er nu eentje waar ik met heel veel plezier aan gewerkt heb. Helemaal buiten mijn comfortzone maar toch wel super tof om te doen. De basis van de kaart maakte ik met een snijmal en de papiertjes en prentjes komen allemaal uit een oud papierblok met tekeningen van Tone Finnanger. 

Het heeft heel wat tijd gekost en het was een heel gedoe en gefrutsel met al die kleine deeltjes, maar ik ben wel heel erg tevreden over het eindresultaat :) Omdat de overzichtsfoto niet zo goed gelukt is, heb ik nog 2 meer gedetailleerde foto's toegevoegd. 

Echte post, en dan bedoel ik uiteraard geen aanslagbiljetten, boetes, facturen en dergelijke, maar gewoon echte ouderwetse brieven, is dat niet het plezantste wat er is? 
Ik moet eerlijk toegeven dat als ik de postbode zie aankomen, ik toch altijd even blijf kijken of hij ook bij ons stopt. Zit er dan toevallig een persoonlijk kaartje of brief bij, dan kan mijn dag niet meer stuk. Het is niet alleen leuke post krijgen maar versturen is net zo plezant. En toen ik eergisteren op het instagram-account van penpal Anne terecht kwam en al haar prachtige omslagen zag, ben ik meteen aan de slag gegaan met de omslagen voor de kaartjes en brieven die nog lagen te wachten. Het is zo een kleine moeite maar toch een wereld van verschil. Ik hoop dat de ontvangsters er ook van kunnen genieten.

Toen we hier in St Job kwamen wonen, nodigden we familie en vrienden uit voor een 'house warming'. En zoals dat gaat, komen mensen dat altijd met flessen drank en in ons geval ook met chocolade en anders snoeperijen af. Die drank die blijft hier voor eeuwig en honderd dagen in de kast staan (of we delen hem uit aan mensen die het wel drinken) en de chocolade .... daar gingen we weer eens mee stoppen ... 
Dus vroegen we aan die genen die niet met lege handen wilden komen om iets voor onze tuin mee te brengen. En zo kregen we van een van de gasten een vijgenboompje.
Ondertussen zijn we 6 jaar verder en ons vijgenboompje doet het dit jaar enorm goed. Vorig jaar hadden we de eerste rijpe vijgen, enkele maar. Maar nu staat het echt vol. De eerste lading vijgen is ondertussen veranderd in confituur, volgens een receptje van, uiteraard, Madam Confituur. Bij gebrek aan Cointreau gebruikte ik Amaretto (mag volgende keer gerust een lepeltje meer zijn) en uiteraard gebruikte ik weer minder suiker. En het resultaat ... om duimen en vingers bij af te likken.

Maar niet alles doet het dit jaar even goed. De bieslook stond al heel snel volledig in bloem en op dit moment blijft er zelfs haast niets meer van over. Gelukkig liep er op dat moment een moestuinprogramma van Wim Libaert waaraan een koppel mee deed die gespecialiseerd waren in 'wild plukken'. Die vertelden over hoeveel bloemen er wel niet zijn die eetbaar zijn. En dus ging ik op zoek wat je kon doen met bloemen van bieslook. Blijkt dat bieslookbloemen niet alleen eetbaar zijn, maar dat je er ook nog eens een heerlijke bieslookazijn kan van maken. De proef werd op de som genomen en toen de prachtig paars roze azijn klaar was, aten we daags nadien ook een slaatje, voor de eerste keer met enkel groenten uit onze eigen tuin, met een dressing van bieslookazijn. 

Als afsluiter toon ik jullie graag nog een kaartje dat ik maakte volgens de techniek van het fruitige kaartje van gisteren.
​Geniet van deze mooie zonnige dag, ik ga nog snel brood bakken voor het straks te warm wordt!

Voor de maandelijkse uitdaging van de stempelgroep was de opdracht om een kaart te maken met 3 keer dezelfde stempelafdruk. Toevallig was ik enkele dagen voordien een korte tutorial tegengekomen om kleine stempels in een cirkel te verwerken : mandala stempelen op de website van Craft Sensations. De ideale techniek dus om eenzelfde stempels meermaals te gebruiken op één kaart. En met mijn gedachten nog half bij de confituur die ik 's ochtends gemaakt heb, koos ik voor een fruitstempel en ging aan de slag. Niks moeilijk aan en het is weer eens wat anders, toch?

En zoals ik al zei, had ik dus 's ochtends al confituur gemaakt. Deze keer van zelf ... geplukte ;) nee, geen zelfgekweekte, braambesssen. We doen dagelijks een flinke wandeling met ons 'Bubbles' en zo kwamen we vorige week plots enorm veel rijpe bramen tegen. Vrijdagochtend, gewapend van een boodschappentas en Tupperware potjes, zijn we dan terug die kant opgewandeld en twee uur later stonden we terug thuis met 1,2kg bramen, wat resulteerde in 6 potjes heerlijke bramenconfituur en in weer enkele heel erg mooie foto's van manlief.