Onlangs was mijn meter jarig. Misschien wisten jullie dat nog niet maar ik heb dus wel de allerliefste meter van de hele wereld. En omdat er niet meer zo heel veel dingen zijn waar ze echt van kan genieten, probeer ik toch altijd weer zelf een kaartje te maken. En deze keer werd dat eentje met de snijmallen van Marianne Design. De stansjes werden hier en daar wat bijgekleurd met ecoline, het papier voor het laddertje bestempelde ik eerst met een boomschors motief en dan was het eigenlijk alleen nog maar een kwestie van alles een mooi plaatsje te geven.Eens op dreef met het laddertje besloot ik nog een kerstkaartje te maken in dezelfde stijl voor de wekelijkse challenge van het 52 weeks to christmas blog. Het is een heel gefrutsel, maar het is zo leuk om te doen. Misschien wel iets te veel werk om al onze kerstkaarten voor dit jaar op die manier te maken, maar in deze trend volgen er in elk geval nog wel enkele.
Bijpassend bij de kaart maakte ik ook weer een envelop. Deze keer bewerkt met distress oxide inkt en water waardoor het glinstereffect (wat niet zo duidelijk te zien is op de foto) zo mooi uitkomt. Nog een fijne dag allemaal, ik kruip gezellig nog terug achter de knutseltafel en hoop jullie eerstdaags nog wat nieuws te kunnen laten zien. Oké, ik post wel regelmatig iets over eten, zeker op Instagram, maar ik zie mezelf nu toch niet als een "foodblogger". Maar bij Brugse Ham dachten ze daar blijkbaar anders over en werd zowaar mijn salade met perziken en Brugse Ham (uiteraard) overgenomen op hun Instagram. Ach, 't is ook helemaal geen wereldschokkend nieuws, maar ik ben er toch wel een beetje trots op. Je staat niet alle dagen in de kijker, toch?
|
Mannekes, mannekes, wat was dat gisteren met die storm. Kort maar krachtig, maar zoiets heb ik hier nog nooit meegemaakt. Toen ik vanmorgen om 6 uur met de hond buiten ging, ben ik uiteraard eerst naar mijn moestuin gaan kijken ....en oooooh, mijn TOOOOOmaten :'( die hebben er flink van langs gekregen. Om van te gaan bleiten.
Maar na 3 uur opkuiswerk zag alles er al weer een stuk beter uit. Naast moestuinwijf heb ik mezelf dan ook nog tot moestuindokter gebombardeerd en met de apotheekkoffer in de aanslag ben ik zelfs grotendeels afgebroken takken gaan 'spalken' .... Ja ja, lach mij maar uit, maar ik geef zo snel niet op. Ik wil mijn tomatenkindjes wel met de beste zorgen omringen hé.
Ondertussen hoorde ik links en rechts ook al dat tomaten blijkbaar wel een en ander kunnen hebben en zou ik me om de geknakte takken niet te veel zorgen moeten maken. In de goede richting leiden, opbinden en ze zouden het terug moeten doen ... zegt men ... ik ben benieuwd. En werkt het niet ... dan staan er eerstdaags 'fried green tomatoes' op het menu.
Ok, toegegeven, mijn wondhechtingsskills zijn nog niet wat ze moeten zijn, maar voor een eerste poging niet slecht, toch ?
De week is weeral op de helft en dus is het tijd voor een nieuwe kerstkaart. Zoals jullie ondertussen al wel weten probeer ik elke week tegen donderdag een kerstkaartje klaar te hebben voor de 52 weeks to christmas challenge. En dit is er nu eentje waar ik met heel veel plezier aan gewerkt heb. Helemaal buiten mijn comfortzone maar toch wel super tof om te doen. De basis van de kaart maakte ik met een snijmal en de papiertjes en prentjes komen allemaal uit een oud papierblok met tekeningen van Tone Finnanger.
Het heeft heel wat tijd gekost en het was een heel gedoe en gefrutsel met al die kleine deeltjes, maar ik ben wel heel erg tevreden over het eindresultaat :) Omdat de overzichtsfoto niet zo goed gelukt is, heb ik nog 2 meer gedetailleerde foto's toegevoegd.
Echte post, en dan bedoel ik uiteraard geen aanslagbiljetten, boetes, facturen en dergelijke, maar gewoon echte ouderwetse brieven, is dat niet het plezantste wat er is?
Ik moet eerlijk toegeven dat als ik de postbode zie aankomen, ik toch altijd even blijf kijken of hij ook bij ons stopt. Zit er dan toevallig een persoonlijk kaartje of brief bij, dan kan mijn dag niet meer stuk. Het is niet alleen leuke post krijgen maar versturen is net zo plezant. En toen ik eergisteren op het instagram-account van penpal Anne terecht kwam en al haar prachtige omslagen zag, ben ik meteen aan de slag gegaan met de omslagen voor de kaartjes en brieven die nog lagen te wachten. Het is zo een kleine moeite maar toch een wereld van verschil. Ik hoop dat de ontvangsters er ook van kunnen genieten.
Toen we hier in St Job kwamen wonen, nodigden we familie en vrienden uit voor een 'house warming'. En zoals dat gaat, komen mensen dat altijd met flessen drank en in ons geval ook met chocolade en anders snoeperijen af. Die drank die blijft hier voor eeuwig en honderd dagen in de kast staan (of we delen hem uit aan mensen die het wel drinken) en de chocolade .... daar gingen we weer eens mee stoppen ...
Dus vroegen we aan die genen die niet met lege handen wilden komen om iets voor onze tuin mee te brengen. En zo kregen we van een van de gasten een vijgenboompje.
Ondertussen zijn we 6 jaar verder en ons vijgenboompje doet het dit jaar enorm goed. Vorig jaar hadden we de eerste rijpe vijgen, enkele maar. Maar nu staat het echt vol. De eerste lading vijgen is ondertussen veranderd in confituur, volgens een receptje van, uiteraard, Madam Confituur. Bij gebrek aan Cointreau gebruikte ik Amaretto (mag volgende keer gerust een lepeltje meer zijn) en uiteraard gebruikte ik weer minder suiker. En het resultaat ... om duimen en vingers bij af te likken.
Maar niet alles doet het dit jaar even goed. De bieslook stond al heel snel volledig in bloem en op dit moment blijft er zelfs haast niets meer van over. Gelukkig liep er op dat moment een moestuinprogramma van Wim Libaert waaraan een koppel mee deed die gespecialiseerd waren in 'wild plukken'. Die vertelden over hoeveel bloemen er wel niet zijn die eetbaar zijn. En dus ging ik op zoek wat je kon doen met bloemen van bieslook. Blijkt dat bieslookbloemen niet alleen eetbaar zijn, maar dat je er ook nog eens een heerlijke bieslookazijn kan van maken. De proef werd op de som genomen en toen de prachtig paars roze azijn klaar was, aten we daags nadien ook een slaatje, voor de eerste keer met enkel groenten uit onze eigen tuin, met een dressing van bieslookazijn.
Als afsluiter toon ik jullie graag nog een kaartje dat ik maakte volgens de techniek van het fruitige kaartje van gisteren.
Geniet van deze mooie zonnige dag, ik ga nog snel brood bakken voor het straks te warm wordt!
Voor de maandelijkse uitdaging van de stempelgroep was de opdracht om een kaart te maken met 3 keer dezelfde stempelafdruk. Toevallig was ik enkele dagen voordien een korte tutorial tegengekomen om kleine stempels in een cirkel te verwerken : mandala stempelen op de website van Craft Sensations. De ideale techniek dus om eenzelfde stempels meermaals te gebruiken op één kaart. En met mijn gedachten nog half bij de confituur die ik 's ochtends gemaakt heb, koos ik voor een fruitstempel en ging aan de slag. Niks moeilijk aan en het is weer eens wat anders, toch?
En zoals ik al zei, had ik dus 's ochtends al confituur gemaakt. Deze keer van zelf ... geplukte ;) nee, geen zelfgekweekte, braambesssen. We doen dagelijks een flinke wandeling met ons 'Bubbles' en zo kwamen we vorige week plots enorm veel rijpe bramen tegen. Vrijdagochtend, gewapend van een boodschappentas en Tupperware potjes, zijn we dan terug die kant opgewandeld en twee uur later stonden we terug thuis met 1,2kg bramen, wat resulteerde in 6 potjes heerlijke bramenconfituur en in weer enkele heel erg mooie foto's van manlief.
Archieven
February 2022
January 2022
December 2021
November 2021
July 2021
June 2021
May 2021
April 2021
March 2021
February 2021
January 2021
October 2020
September 2020
August 2020
July 2020
June 2020
May 2020
Categorieën
All
Amigurumi
Borduren
Breien
Bubbles
Confituur
Dieren
Eliene
Eliene
Envelop Art
Fotografie
Haken
Kamerplanten
Kerst
Koken
Macramé
Macramé
Moestuin
Naaien
Natuur
Patchwork
Penpals
Quilting
Silhouette
Tutorial
Wenskaarten