In loving memory

Lieve Eliene,

Donderdag zou het jouw 21ste verjaardag geweest zijn, de enige die je graag nog wilde vieren. Want je had er voor gekozen om voortaan op 18 maart, jouw 're-born' dag te vieren. 
Helaas besliste het lot anders en moesten we vier maanden geleden afscheid nemen. 
De afgelopen maanden waren er dan ook met veel ups and downs en ik mis je elk moment van elk uur van elke dag. Maar ik koester ook de vele mooie momenten die we samen hadden. Jouw lach en hoe je altijd gelukkig was met wat je had. En zelfs al had je zelf een moeilijk leven en was je ook wel eens boos of verdrietig, dan nog vond je weer de kracht om verder te gaan en je te schikken in jouw lot.
Er wordt wel eens gezegd dat iedereen met een bepaald doel hier is. Voor jou was dat heel duidelijk er zijn om anderen te helpen. En wie het geluk heeft gehad je te mogen kennen, zal het met mij eens zijn, je was altijd lief, eerlijk, hulpvaardig en rechtvaardig. Een droom van een kind ... als jouw mama mag ik nog 'kind' zeggen hé.

Maar donderdag zou je dus 21 geworden zijn. Een dag waar ik met een klein hartje naartoe leefde. Het liefste had ik die dag van de kalender gehaald om hem niet te moeten meemaken. Maar zo zit het leven niet in mekaar natuurlijk. 

En toen gebeurde er iets wat ik totaal niet verwacht had. Kiki stuurde een prachtige kaart om te zeggen dat ze nog elke dag aan je denkt en dat jouw verjaardag nu wel een heel speciale dag moest zijn. Christel kwam nieuwe bloemen brengen voor het herdenkingstuintje en Hilde bracht een nieuw windmolentje (weet je nog dat je in het ziekenhuis ook eentje kreeg?). Op een of andere manier gaf dat moed om er weer tegen te kunnen.

Donderdag vielen er dan nog meer kaartjes in de bus en kregen we zo vele lieve berichtjes en smsjes en ja, zelfs cadeautjes. Allemaal van mensen die nog alle dagen en je denken en die ons lieten weten dat je nog altijd belangrijk bent. 
's Avonds kwam Stafke Wafke met zijn baasjes zelfs op bezoek om met Bubbles te spelen en hebben we gezellig samen gegeten. En ssst,  niet verder vertellen, maar voor het eerst sinds heel het coronagedoe hebben we onze 'bubbel' een heel klein beetje uitgebreid en hebben we een dikke knuffel gekregen!  Een knuffel heeft nog nooit zoveel deugd gedaan.

Maar de reden waarom ik hier aan dit berichtje begonnen ben, is eigenlijk omdat ik je iets moet opbiechten....
Weet je nog hoe lang je hebt moeten 'zagen' om 'echte' All Stars te krijgen? Heeeeeel lang, toch? En weet je nog dat we die op een dag dan toch bij hadden als verrassing? En hoewel ze flink versleten zijn, zijn ze nooit op de vuilbak beland. Die eerste All Stars waren heilig. En geen paniek, want ze weggooien gaat ook niet meteen gebeuren. 
Op Instagram zag ik foto's van een dame die sneakers en jeans 'pimpt' met borduurgaren .... zooooo mooi. Ik heb haar gemaild, wat tips gevraagd en ben in de garenvoorraad gedoken. Na het uitzoeken van de passende kleurtjes heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken om jouw schoenen een make over te geven. Wat denk je? Geslaagd? Nu nog een leuk plaatsje bedenken om ze te zetten, maar ik verzeker je, nog nooit werd een paar versleten schoenen zo gekoesterd als ik met die van jou ga doen ;)
​Ik hou van je lieve meid! 
xXx
#tothemoonandback

Vele kleurtjes DMC zesdraad, een ronde ledernaald en veel Instagramfilmpjes later is dit het eindresultaat.

Langs deze weg nog ne keer nen dikke merci aan iedereen die ons door deze moeilijke dag/periode hielp. Zonder jullie was het allemaal nog veel moeilijker geweest.