Het gaat vooruit

Het gaat vooruit, het gaat vooruit, het gaat .... misschien niet zo... verbazend goed vooruit ... als Raymond het in gedachten had. Maar we proberen elke week toch een puntje van onze ellenlange to do lijst te schrappen en dat geeft dan weer goede moed. Want, laat ons eerlijk zijn, die goede moed is de laatste maanden erg ver te zoeken. Niet de moed om een of ander jobke te doen, maar de moed om aan de dag te beginnen, en de dag door te komen. 

Geruime tijd leek het allemaal wel oké maar nu, een jaar later, wordt plots die stolp waar we onder leefden weggehaald. Corona is dagdagelijkse kost geworden, Ronny zijn hartoperatie is 'vergeten' en nu, nu is er plots tijd voor wat ons de laatste paar jaren is overkomen. En dat hakt er nu fameus in. Maar na een verhelderd gesprek met de mensen van de rouwbegeleiding van Coda zijn er heel wat twijfels weg genomen. Ja, het is normaal dat we nu pas aan het begin van de verwerking van het verlies van Eliene staan. Ja, het is normaal dat we dit geen plaats kunnen geven zonder nauw contact met familie en vrienden. En ja, het wordt hoog tijd dat we terug naar een normaal leven kunnen gaan om bepaalde zaken te kunnen 'afsluiten'. 
Niet dat er nu iets verandert aan heel de situatie natuurlijk, want we mogen natuurlijk nog steeds niet binnen in de kliniek en we mogen nog steeds maar enkele mensen zien van op afstand ... maar de bevestiging dat het 'klopt' is een hele opluchting. En dat in combinatie met wat vorderingen op het thuisfront ... en hopelijk vanaf nu ook het goede weer ... zorgen toch voor kleine geluksmomentjes en goede moed.

En die goede moed hadden we ook dringend nodig. Want twee echte bourgondiërs als wij, die bovendien ook nog eens echte emo-eters zijn dat is geen ideale combinatie. De weegschaal gaat stilaan terug de verkeerde kant uit, niets dramatisch maar toch ;) En dus moet er terug een beetje aan de broeksriem getrokken worden. Maar door te zwakke electriciteit (of hoe zeg je dat) werkte onze kookplaat niet naar behoren en was het dus niet zo evident (en vooral helemaal niet leuk) om veel te koken. Maar afgelopen week werd eindelijk de nieuwe electrische installatie gekeurd en konden we overschakelen naar '3-fasen' en dus kan er terug naar hartelust gekookt worden. En dat werd meteen uitgetest met een wokschotel: een hele uitdaging want koken op 2 pitten was al niet evident en nu had ik er drie nodig. Maar geen nood, het loopt als een trein. 1 jobke gedaan, 2 blije mensen. Wie graag het 'recept' heeft, verwijs ik graag door naar de rubriek koken op de website via deze link.

Maar we mochten deze week nog iets van onze 'to do'- lijst schrappen. 3 weken vroeger dan verwacht kwamen ze afgelopen donderdag de serre plaatsen. Stipt om 7 uur stonden de mensen van Stappaerts aan de deur en op amper 4 uur tijd, staat er een 'gloednieuwe' tweedehands serre ;). Weer een jobke klaar en uiteraard, weer 2 blije mensen. Eentje is blij omdat ze een serre heeft en eentje is er blij omdat nu eindelijk onze tuinkamer in gebruik genomen kan worden voor wat ze dient ... namelijk om in te leven en te genieten ;)
​

En voor het vullen van die serre, kreeg ik meteen al hulp van de buren. Gisteren stond er plots een hele doos jonge plantjes klaar: tomaat, biet, oost indische kers .... Zomaar, helemaal voor niks. Ik zei het eerder al hé, we zijn hier echt 'met ons gat in de boter gevallen' wat onze buren betreft. 

Tot slot wens ik jullie nog allemaal een fijne zondag, en wil ik iedereen die af en toe laat weten dat ze mee lezen, bedanken. Fijn om jullie terug te horen.
Tot binnenkort en tot afscheid nog een zotte en vooral zwarte snuit van Bubbles ;)
​Bye bye